Eugène Laudy werd in 1921 geboren in Heerlen als zoon van een tekenleraar. Na de HBS volgde hij van 1936 tot 1941 de Middelbare Kunstnijverheidsschool in Maastricht. Hier werd een groot aantal kunstdisciplines en – technieken onderwezen met de nadruk op technisch-ambachtelijke vaardigheden en kennis. Laudy specialiseerde zich in de monumentale kunst. Na afronding van zijn studie startte hij  een beroepspraktijk op de Benzenraderweg in Heerlen, waar hij zijn hele leven beroepsmatig werkzaam bleef.  Hij trouwde in 1948 met Fientje Vaessen, samen kregen ze zes kinderen.

Monumentale kunst was tussen 1900 en 1960 de belangrijkste en meest kenmerkende kunstvorm in Limburg. Ze werden de ‘Monumentalisten’ genoemd en verdienden hun brood met het maken van mozaïeken, reliëfs, muurschilderingen en glas-in-loodramen voor kerken, gemeentehuizen, scholen, kantoren en ziekenhuizen. Eugène Laudy was een belangrijke exponent van deze groep Monumentalisten.

In de jaren zestig namen de kerkelijk opdrachten af .Hij  ging  les geven en ontwikkelde zich verder in allerlei technieken, maakte abstracte composities zowel twee- als driedimensionaal. Ongetwijfeld werd hij beïnvloed door het naoorlogse expressionisme. Hij ontwierp wandtapijten voor allerlei instellingen zoals scholen, bedrijven en  ziekenhuizen, die hij liet weven in Amsterdam. Begin jaren tachtig kreeg Laudy nierproblemen, die langzaam verergerden. In 1995 stierf hij, 73 jaar oud. Hij werd begraven in de Heerlense Pancratiuskerk, welke kerk door hem eerder was voorzien van diverse glas-in-loodramen.

De tentoonstelling bevat ook werken in beheer van de Stichting Heineken Collection, Amsterdam.