In de bovenzaal van Museum Valkenburg is van 28 juni t/m 20 september 2020 een duo-expositie te bezichtigen van Janneke Laheij en Rob Stultiens.

Janneke Laheij (1946) studeerde aan de Kunstacademie Maastricht en haalde haar eerste- graads bevoegdheid Vrije Textiele Werkvormen in 1972. Ze exposeerde in diverse galeries in Nederland, Frankrijk, Zwitserland, Ierland en in Musée l’Hospice Comtesse in Lille / Frankrijk. Tijdens haar studie ontwikkelde Janneke een techniek om met zelf-geverfde stoffen collages te maken, waarin later met krijt werd gewerkt. In de jaren ‘80 pakte ze het schilderen weer op en hield zich voornamelijk bezig met haar grootste fascinatie; het portret.

De afgelopen tien jaar keerde ze terug naar de textiel en ontwikkelde een nieuwe techniek waarmee ze met transparante stoffen portretten maakte, die voor haar rijker waren dan de geschilderde. De combinatie van jarenlange vaardigheid om met olieverf een ‘voelbaar’ goed portret neer te zetten en de nieuwe mogelijkheid om door middel van de typische eigenschappen van transparante stoffen een andere dimensie te bereiken, stellen haar in staat een ‘bewegende’ weergave van iemands persoonlijkheid te maken, waarbij vooral het steeds veranderende licht een verrassende meerwaarde oplevert. Daarnaast werkt Janneke aan zogenaamde ‘kanaalportretten’ en sinds ze in Frankrijk woont aan ‘bergportretten’, waarbij ze de specifieke eigenschappen van beide landschappen, vooral opgeroepen door de sfeer die er hangt en die veroorzaakt wordt door de wisselende weersomstandigheden, in stof probeert te vangen.

‘Met aarden vingers’

Rob Stultiens (1922 – 2002) leerling van Charles Vos aan de Middelbare Kunstnijverheidsschool in Maastricht, vervolgde zijn studie bij Piet Esser aan de Rijksacademie van Beeldende Kunsten in Amsterdam (1946-1948) en bij Oscar Jespers aan de Jan van Eyck Academie in Maastricht. Zijn veelzijdig oeuvre omvat onder andere sculpturen, monumentaal werk en kleine keramische beelden. Hij ontving in 1969 de Hustinxprijs. Ter ere van de viering in 1976 van zijn zilveren jubileum als beeldhouwer, werd in het Bonnefantenmuseum in Maastricht een overzichtstentoonstelling van zijn werk gehouden. Hij exposeerde in België, Duitsland, Frankrijk, Oostenrijk en Tsjechië, en op tientallen plaatsen in geheel Nederland. Rob Stultiens noemde zijn werk ‘Rob Art’. En, zoals de Limburgse dichter Leo Herberghs in zijn dichtbundel ‘Met aarden vingers’ (1955) zijn romantische verlangens in poëzie vertaalde, zo ‘schreef’ Rob Stultiens zijn eigen keramisch boek; een ‘lyrische dichtbundel van aarde’. Soms kon hij als het ware in een keramische roes verkeren. Dan moest hij uiting geven aan de poëzie en de dromen die in hem leefden. Nerveus, en van geen ophouden wetend, was hij bezig het ene beeld na het andere te maken en de klei naar zijn hand te zetten. Een dichterlijke keramist die zich liet leiden door erotiek en religie die hij met elkaar verbond. Had hij vroeger vooral gestreefd naar grote vormen; door de kleine keramische beelden die in latere tijd ontstonden, toonde hij zich de rasverteller die hij van nature was. De expositie in Museum Valkenburg omvat dan ook een selectie uit dit klein keramisch werk.