In het 100e geboortejaar van de Limburgse kunstenaar Daan Wildschut (Grave 1913 – Bunde 1995) presenteert het museum een overzicht van zijn schilderijen. De tentoonstelling is samengesteld door zijn dochters Oei Wildschut (kunstenares) en Flos Wildschut (kunsthistorica en freelance curator).

Het is voor het eerst dat schilderijen uit zijn vroege jaren tot aan zijn dood worden samengebracht in een overzichts-tentoonstelling. De landschappen, portretten en stillevens uit particuliere en museale collecties geven een goed beeld van zijn stilistische ontwikkeling op het schilderkunstig vlak. Daan Wildschut werd honderd jaar geleden, in 1913, in Grave geboren. In 1930 behaalde hij zijn akte LO-tekenen; daarna bezocht hij, van 1931 tot 1933, in Den Bosch de Koninklijke School voor Kunst, Techniek en Ambacht.

Vervolgens trad hij in dienst bij de Duitse kerkschilder Walter Vits. Van 1936 tot 1940 ontving hij een subsidie voor verdere studie in Antwerpen. Nog tijdens zijn Antwerpse periode kreeg hij drie jaar achtereen de Koninklijke Subsidie, een prijs voor jonge schilders. In 1940 verhuisde Wildschut naar Maastricht, waar hij bevriend raakte met Charles Eyck. Wildschut assisteerde Eyck bij de uitvoering van een aantal van diens monumentale opdrachten. Ook raakte hij bevriend met Teun en Jopie Roosenburg. Dit kunstenaarsechtpaar had op Kasteel Oost te Eysden een woon- en werkplek, die tijdens en na de oorlogsjaren als cultureel trefpunt diende. In 1956 kocht Wildschut Huize Heiligenberg in Bunde, waar hij tot aan zijn dood in 1985 zou blijven wonen en werken.
Daan Wildschut kan met recht een veelzijdig kunstenaar worden genoemd. Hoewel hij werd opgeleid als schilder, en het schilderen hem zeer dierbaar was, heeft hij zich niet tot dit medium willen beperken. Al tijdens zijn studie ontwikkelde hij ook zijn mo-numentale kwaliteiten. Die brachten hem tot een indrukwekkende veelzijdigheid aan uitingsvormen, zoals glas-in-loodramen, glas-in-betonramen, sculpturen, keramiek, reliëfs, gobelins, wandschilderingen, mozaïeken en sgraffiti voor zowel kerkelijke als profane gebouwen in Nederland, België, Duitsland en zelfs Mexico en Nieuw-Guinea. Al dit monumentale werk zou hem uiteindelijk grote bekendheid verschaffen, mede omdat hij de glas-in-betontechniek in Nederland introduceerde. Een boekje met toelichting op dit monumentale werk in een aantal Limburgse kerken is bij gelegenheid van deze tentoonstelling samengesteld.

Behalve in het monumentale werk liet hij ook in het schilderen zijn veelzijdig talent zien, want hoewel het Limburgse landschap een van zijn geliefde thema’s was, wilde hij met alle mogelijke genres experimenteren: van stilleven tot portret en naakt; van landschap tot jachttafereel; van figuratief tot abstract. Al deze genres zijn in de tentoonstelling te zien. De bezoeker krijgt de unieke kans om ruim 50 jaar kunstenaarschap in één groot overzicht te zien.

Bij de samenstelling van de tentoonstelling hebben de gastcuratoren naast werk uit museale collecties veel werk uit particuliere collecties bijeengebracht. In hun zoektocht naar schilderijen stuitten zij in een aantal gevallen op werk waarvan zij zelf het bestaan niet kenden of waarvan zij dachten dat het in de loop der jaren verloren was geraakt.

Met dank aan de Rijksdienst voor het Cultureel Erfgoed, het Stedelijk Museum Amsterdam, het Bonnefantenmuseum Maastricht, de gemeente Maastricht, DSM Art Collection en vele particuliere bruikleengevers. De tentoonstelling is financieel mogelijk gemaakt door Stichting kanunnik Salden/ Nieuwenhof, Stichting Frederik Edmond Brand, Rabobank Maastricht e.o. em Gemeente Valkenburg aan de Geul.