De titel  ‘Zolder’ heeft betrekking op de bovenverdieping van het museum. Esther de Bont houdt haar tentoonstelling op deze bovenverdieping en liet zich bij haar kunstwerk inspireren door het museumgebouw en vooral door de ruimte van de bovenverdieping. Het begrip  ‘bovenverdieping’ is puur zakelijk, maar de titel  `zolder` roept een sfeer op van verbeelding, verdwaalde glorie en plankenstilte. Haar werk bestaat uit een tekeninstallatie.

Het gebouw uit 1900 in zwierige Jugendstil, de rondboogvensters en deze zolderruimte met zijn houten vloer prikkelden haar fantasie. Zij zag er denkbeeldig mensen bijeenkomen die met elkaar de verhalen van hun leven uitwisselen. De personen zijn op doorreis, verdwaald misschien, ontheemd misschien, oud en doorleefd; ze hebben wat meegemaakt. Zoals in de film La Grande Bouffe treffen zij elkaar hier om aan tafel te gaan en te vertellen.

Het is een papieren wereld met getekende mensen; dit laatste in letterlijke en figuurlijke zin. Esther de Bont tekent de mensen zoals ze door het leven getekend zijn. Hun gezichtsuitdrukking of lichaamshouding spreekt voor hen. Elk individu is uniek, maar mensen zijn mensen en hun emoties en situaties zijn vaak herkenbaar.

Als bezoeker wordt u opgenomen in deze wereld, bent u een van de personen die komt vertellen en luisteren. U ontmoet vreemden en bekenden; u ontmoet de kunstenaar en u ontmoet uzelf.

Tijdens de afsluiting van de expositie (16 november 2014) voert Esther de Bont een performance uit, samen met Hildegard Moonen op de viola da gamba. Het schimmenspel en de gekozen akkoorden roepen een zelfde sfeer van verhalen vertellen aan tafel op als die in de tekeningen.