12 januari tot en met 21 juni 2020.

Bovenzaal Museum Valkenburg.

Michelle Faaij werd op 1 december 1964 geboren in Adelaide (Australië), is opgegroeid in Nederland en woont nu in Geleen. Haar motto is: ‘Pingo ergo sum’. Ik schilder dus ik ben.

Na de middelbare school ging Michelle zelfbewust aan de slag met tekenen en schilderen o.a. door lessen te nemen bij Toos van Alphen. Daarna heeft ze geduldig gewacht totdat  de kinderen uit haar huwelijk oud genoeg waren, en vervolgens werd de artistieke draad weer serieus opgepakt. Van 2009 tot en met 2014 heeft ze de vijfjarige opleiding schilderen aan de kunstacademie Maasmechelen (B) gevolgd en sindsdien wordt ze door het schilderen, en alles wat daarbij hoort, volledig in beslag genomen. Michelle concentreert zich met name op portretten en menselijke figuren ofwel ‘landschappen in vlees’. Ze werkt met een grote variatie aan materialen, maar recent vooral met olieverf en bister. Incidenteel ontstaan er ook van haar hand ‘portretten met karakter’, uitgevoerd in steen.

Groei is volgens Michelle slechts mogelijk door je bloot te stellen aan het licht van anderen. Tot haar inspiratiebronnen behoren Lucian Freud en Marlene Dumas.  Ze probeert van hen en van anderen te leren; dat wil zeggen hun problemen en hun oplossingen op haar persoonlijke manier te verwerken en zo een eigen beeldtaal te ontwikkelen. In 2013 heeft Michelle nog een schilderklas aan de Sommer-Akademie Traunkirchen (Oostenrijk) onder leiding van Xenia Hausner gevolgd. Deze leerzame ervaring heeft haar eens te meer bevestigd in de keuze voor het schilderen van mensen.

Michelle Faaij is in 2018 lid geworden van de Limburgse Kunstkring en exposeerde met dit kunstenaarscollectief in Kasteel Vliek. Ze werd in 2017 en 2019 genomineerd voor de twee jaarlijkse Nederlandse Portretprijs en haar werk werd in de maanden september tot en met november van dat jaar tentoongesteld in Slot Zeist. Zelf zegt Michelle over haar werk: ‘Een beeld is geen kopie en een schilderij moet niet op iets of iemand lijken, maar moet iets of iemand zijn. Pas dan is het werk af, tot dan blijf ik er mee bezig’…