In de Bovenzaal van Museum Valkenburg zijn momenteel stoffen-collages te zien van Janneke Laheij.
Janneke Laheij (1946) studeerde aan de Kunstacademie Maastricht en haalde haar eerste-graads bevoegdheid Vrije Textiele Werkvormen in 1972. Tijdens haar studie ontwikkelde Janneke een techniek om met zelf-geverfde stoffen collages te maken. De combinatie van jarenlange vaardigheid om met olieverf een ‘voelbaar’ goed portret neer te zetten en de nieuwe mogelijkheid om door middel van de typische eigenschappen van transparante stoffen een andere dimensie te bereiken, stellen haar in staat een ‘bewegende’ weergave van iemands persoonlijkheid te maken.
Dit is goed te zien in de reeks portretten getiteld: ‘Anna-Laura’
Is een blik tijdgebonden? Jarenlang dacht Janneke Laheij van wel. Telkens als ze het portret zag van de vrouw, die ze voor zichzelf Anna noemde, sprak daaruit voor haar de blik van een tijdperk: ingetogen en toch zelfbewust: het mysterie van een zich bevrijdende eeuw. Dat dacht ze tot ze op een dag in 2012 bij toeval een jonge vrouw ontmoette die op precies dezelfde manier keek: Laura. Een vrouw van nu met een andere kleur ogen, zonder nadrukkelijk aanwezig hoofddeksel, zonder juwelen, het haar los naar achteren gekamd. En toch die blik. Wat was ditmaal het geheim?
Geen historica, maar portrettist, besloot Janneke Laheij met de haar ter beschikking staande middelen naar een antwoord te zoeken. Ging het om de specifieke vorm van de ogen, de combinatie van gezicht en kleding, de intensiteit van de door de schilder gebruikte techniek? Als antwoord op het vijftiende-eeuwse glacis, waarbij onderliggende lagen van binnenuit kleur en blik versterken, maakte zij portretten met eigentijdse transparante stoffen, waarvan de gelaagdheid zowel van binnen naar buiten werkt, als een doordringen naar binnen mogelijk maakt.
De tentoonstelling is nog te zien t/m 20 september, meer info: https://www.museumvalkenburg.nl/agenda/janneke-laheij-en-rob-stultiens/
