“Als je door de legendarische dokter Van der Ploeg op de wereld bent geholpen, je grootouders een pension hadden en je buurjongetje Martin Eurlings heette, dan ben je wel echt een Valkenburgse.”, aldus Ans Lemmens. Ze werd geboren op de dag van het afgrijselijke busongeluk beneden aan de Cauberg. Haar ouders verhuisden naar Heerlen en hier doorliep zij haar basis- en middelbare schooltijd. Ondanks het feit dat ze veel jeugdprijzen bij teken- en schilderwedstrijden won, zagen haar ouders een kunstacademie niet zitten. Ze werd, overigens met veel enthousiasme, onderwijzeres.
De vermeende zekerheid van dit beroep bleek echter pijnlijk onwaar; het leerlingenaantal liep sterk terug en haar gevoel voor rechtvaardigheid werd volledig ondermijnd door bizarre ontslagregels die destijds vooral vrouwen troffen. Nu bestaanszekerheid geen motief meer vormde, vond ze de vrijheid om naar de Kunstacademie te gaan en studeerde er Monumentale Vormgeving. Haar eerste galeristen waren Annie van den Besselaar en Joost Gadiot en er volgden veel exposities in binnenland en het soms verre buitenland zoals Japan en later China. Werk werd aangekocht door particulieren maar ook door bedrijven en musea.
Naast het autonome werk specialiseerde zij zich in restauratie-technieken, gericht op ‘historische binnenruimten’, hetgeen neer komt op reinigen, herstellen, aanhelen en soms reconstrueren van oude muur- en plafondschilderingen. Dit bracht haar dan weer naar Valkenburg; in Château St. Gerlach, naar de St.Jozefkerk te Broekhem en natuurlijk bij de HH Nicolaas en Barbara en de eveneens legendarische pastoor Jansen. Er zijn dus, naast de tijd waarin we nu leven, allerlei invloeden op haar werk. Deze zijn goed zichtbaar in de expositie ’Target’ waarbij gekozen is voor het tonen van afbeeldingen van mensen. Het kunnen voorbijgangers zijn, toeristen, beroemdheden, kinderen. Ans Lemmens hoopt dat haar werken warm worden ontvangen in Valkenburg dat bekend staat voor openheid en gastvrijheid.
De expositie wordt zondag 15 januari 2023 om 15.00 uur geopend door Camille Oostwegel.